میگفت:
یه مشکلی که جدیداً پیدا کردم اینه کهوقتی کسی رو قبول ندارم و حتی دلم براش میسوزه،
یا خیلی بچه میدونمش،
ازش ایراد نمیگیرم، حتی اگه همه کاراش به نظرم ایراد داشته باشه
و به عبارتی باهاش مدارا می کنم و با لبخند و سکوت میگذرونمش
و این باعث میشه که اون بچه فکر کنه که خودش ایراد نداره و شروع کنه که به ایراد گرفتن از من، حتی تو کارایی که من اتفاقاً اون رو اصلاً قبول ندارم و نمیخوام بهش بگم که درستش اینه!
تو این موارد، مردم فکر میکنند من بلد نیستم مثل اونا رفتار کنم، و نمیدونند که من اتفاقاً کار خودم رو درست میدونم و کار اونها رو نادرست و پر از ایراد، و نمیخوام بهشون بگم که مدارا کرده باشم
این طرز فکر برعکس مردم راجع به خودم بعضی وقتها خیلی منو حرص میده.
گفتم:
شاید درستش اینه که تو مسیر خودت خیلی عالی و سریع پیش بری تا تو کفش بمونند و به زودی متوجه اصل ماجرا بشن.
چون روشت تقریباً به نظر درست میاد
برخورد درست چیه دقیقاً؟....
رو ,ایراد ,تو ,فکر ,اینه ,درست ,و نمیخوام ,قبول ندارم ,کنه که ,و به ,که من
درباره این سایت